Άνοιξη Κυριακής. Φωλιάζω στ'
άσπρο κι ανασαίνω. Πίσω μου
τίποτα ούτε λουλούδι ούτε πουλί,
τριβή.
Άξαφνα η δίκοπη φωνή "Γιάννη,
Γιάννη". Χάνω πάλι το δρόμο.
Ακούω "Γιάννη, Γιάννη" απ' την άλλη
μέρα· κι είναι πεσμένος μπρούμυτα.
Δεν θα ξεπλύνει κανένας το αίμα.
Θα ξεραθεί· θα το κλοτσήσουν τα
παιδιά· θα φύγει φλούδα φλούδα.
Άνοιξη Κυριακής θα ξαναβγεί στο
δρόμο. Και τα παιδιά μου θα
κοιμούνται ακόμα. Θα τρέχω δίχως
φρένα. Κανένας δεν θα καταλάβει
τίποτα.
Χρήστος Μπράβος, Βραχνός προφήτης, Ποιήματα και Κριτικά κείμενα 1981-1987, Μελάνι, 2018.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου