Μπορώ να πω πως το πρόσωπό σου
Το κατοικούσαν πουλιά
Τώρα είναι γυμνό κι εγκαταλειμμένο
Έρχομαι και το κατοικώ
Βηματίζω σαν αθωότητα
Στο αύριο της σαθρής εποχής
Πάντα μ' άρεσαν τ' ακρωτηριασμένα αγάλματα
Κι οι πέτρινες κόμες της οδύνης
[Αλέξης Τραϊανός, 30/5/1969]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου