Νίκος Εγγονόπουλος - [Ελεωνόρα]

(προσθία όψις)

Τα μαλλιά της είναι σαν χαρτόνι
και σαν ψάρι
τα δυο της μάτια είναι
σαν ένα περιστέρι
το στόμα της
είναι σαν τον εμφύλιο πόλεμο
(στην Ισπανία)
ο λαιμός της είναι ένα κόκκινο
άλογο
τα χέρια της
είναι
σαν τη φωνή
του πυκνού
δάσους
τα δυο της στήθη είναι
σαν τη ζωγραφική μου
η κοιλιά της είναι
η ιστορία
του Βέλθανδρου και της Χρυσάντζας
η ιστορία
του Τωβία
η ιστορία
του
γαιδάρου
του λύκου και της αλωπούς
το φύλο της
είναι
οξέα σφυρίγματα
μέσα στη γαλήνη
του μεσημεριού
οι μηροί της είναι
οι τελευταίες
αναλαμπές
της σεμνής χαράς
των οδοστρωτήρων
τα δυο της λατρευτά
μικρά
πόδια
είναι το πράσινο
τηλέφω-
νο με τα κόκκινα
μάτια.

(οπισθία όψις)

τα μαλλιά της

είναι

μια λάμπα του πετρελαίου

που καίει

το πρωί

οι ώμοι της

είναι σφυρί

των πόθων

μου

η πλάτη της

είναι τα

ματογυάλια

της θάλασσας

το άροτρο

των απατηλών

ιδεογραμμάτων

σφυράει

θλιμμένα

στη μέση της

οι γλουτοί της

είναι

ψαρόκολλα

οι μηροί της

είναι

σαν αστροπελέκι

οι μικρές της φτέρνες

φωτίζουν

τα πρωινά

κακά

όνειρα

και τελικά

είναι

μια γυναίκα

μισή

ιπποκάμπη

και μισή

περιδέραιο

ίσως ακόμη

να είναι

εν μέρει πεύκο

και εν μέρει

ανελκυστήρ

[Νίκος Εγγονόπουλος,Μην ομιλείτε εις τον οδηγόν, 1938]