Κατέβηκα στο υπόγειο δάσος
Με τα κουρέλια του ύπνου ανέμιζαν
Μες στον πηχτό αέρα όπως πλατάγιζαν
Και πώς χτυπούσαν που άκουγα
Στο λασπωμένο χόρτο επάνω τα κεφάλια
Μπρούμυτα έβοσκαν θηλάζοντας
Με λάσπη ως πίσω στα μαλλιά ένας φόβος
[Κώστας Γ. Παπαγεωργίου, Κάτω στον ύπνο, Κέδρος 1986.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου