Πού λοιπόν, σε ποια γωνιά αφύλαχτη.
Σφαγμένη ή σιωπηλή σαν σφαγμένη
πού λοιπόν και πότε.
Κι αυτός με το αλαλάζον κρανίο
στο κρανίο μου
ο ξένος αυτός, τι.
Τι κι ως πού ο ξένος αυτός.
Ο όχι πια ξένος.
Μπορώ να κάνω χρήση της νόμιμης αναστολής μου;
Είμαι φυλλοβόλα προς τους ώμους και μοναχοκόρη
περισσότερο δυτική λακκούβα
να χασομεράει ο χειμωνιάτικος ήλιος.
Σ’ όλα τα μαγαζιά ζήτησα
να μονώσουν την έλξη απ’ το λαβύρινθό μου
ζήτησα ούτε να προϋπάρχω ούτε να έπομαι
να συμπίπτω με την πραγματικότητά μου
κι η τυχαιότητα που κάποτε επεμβαίνει
και συνδέει τα γεγονότα
να ονομάζεται ζωή, όχι θαύμα.
[Όμορφος Κόσμος, 1984]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου