Στις αφετηρίες μου κουβαριάζεται ο χρόνος
περιέχει η μικρή απόσταση την υπέρτατη διαδρομή
και τι χαιρετισμούς από Παρίσια, με γέλασαν
και πως δώδεκα κοφίνια άδεια
σημαίνει δώδεκα κοφίνια άδεια
στη ζωή δε γίνονται θαύματα.
Τώρα το μισό μου λιμοκτονεί
το μισό μου είναι ένας ζητιάνος
που θεατρίζει τα εντόσθιά του ικετεύοντας
να μην του δώσεις
ανορθόδοξα η πραγματικότητα μονοπωλεί τις λύσεις,
όσο κι αν μισήσω τα ποτάμια που πίνουν αίμα
οι χαρές στην κόλαση θα πουλιούνται
σε τιμή ευκαιρίας.
Αγαπάτε;
Ανταγαπάσθε;
Η συνέχεια μετά τη σούπα.
[Γιολάντα Πέγκλη, Όμορφος κόσμος, 1984]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου