Σε χώμα λιπαρό, παχύ, σαλίγκαρους γεμάτο
Θα σκάψω ο ίδιος το βαθύ κι ευρύχωρό μου μνήμα
τα γέρικά μου κόκαλα θ’ απλώσω ως τον πάτο
και θα λουστώ στην ξεγνοιασιά σαν κήτος μες στο κύμα.
Τις διαθήκες ‘γώ μισώ, μισώ και θρήνους λάβρους
παρά να ιδώ των ζωντανών τα δάκρυα να με κλάψουν
κάλλιο να κράξω πρόσχαρος τους κόρακες τους γαύρους
τριγύρω στο κουφάρι μου γλέντι αψύ ν’ ανάψουν.
Σκουλήκια! σύντροφοι τεφροί χωρίς αυτιά και μάτια
μπαίνει νεκρός καλόκαρδος στα γκρίζα σας παλάτια
φιλόσοφοι ευωχητές, τρελά παιδιά της σήψης
μέσα λοιπόν στα ερείπια μου τρυγάτε δίχως τύψεις
και πείτε μου αν απόμεινε πια βάσανο να πάθει
το νεκρό τούτο στους νεκρούς παλιόκορμο που εχάθη.
Σαρλ Μπωντλαίρ
μετάφραση Γ. Σημηριώτης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου