Γυρίζω
και είμαι σαν ένα ρούχο παλιό
φαγωμένο από μέσα.
και με μουσκεύει μια παλιά βροχή
Από πού αρχίζει και πού τελειώνει
ο κόσμος;
Απέραντα χωράφια υγρά μ’ εκμηδενίζουν.
Και αυτό το κοράκι
πάνω στη γέρικη μοναχική λεύκα
κοιμάται από τη μέρα που λείπω
Λόγος για την αβεβαιότητα, Αρμός, 1997.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου