Ξάφνου τότενες εριθαλής νοημοσύνη
με το θάνατο μέσα μου πλέον ορατό
- σχεδόν αδιανόητο –
μεράκι που το ’χω να υπάρξω ακόμη!
Φτερουγισμένος είμαι σήμερα στα ύψη
στην πιο βλακώδη αστρογειτονιά μου πέρα.
Η τόση θεωρητική ωμότητα σε πανικού δροσούλα
γιομάτη σωματικά γεγονότα.
Η ύλη δε με θέλει. Κι αφουγκράζομαι μόνος
ουσιαστική τίγρη.
Πού πας με τόση ομορφιά;
Στο βάθος θάνατος.
Πηγή: Ευρέσεις από κυανό κοβάλτιο, Αθήνα: Ίκαρος 1991.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου