W.B. Yeats-Η Θλίψη του έρωτα

Κάποιου σπουργίτη το τιτίβισμα στη στέγη,

ο γαλατένιος ουρανός και το λαμπρό φεγγάρι,

κ’ εκείνη η έξοχη αρμονία των φύλλων, την εικόνα

και το θρήνο του ανθρώπου είχανε σβήσει.

Πρόβαλ’ ένα κορίτσι με θλιμμένα, άλικα χείλη,

το δακρυσμένο μεγαλείο του κόσμου έλεες πως ήταν,

άμοιρο σαν τον Οδυσσέα και τα καράβια στον αγώνα,

περήφανο όσο ο Πρίαμος την ώρα της σφαγής του.

Πρόβαλε. Τότε μονομιάς ο θόρυβος στη στέγη

και το φεγγάρι που σκαρφάλωνε στ’ άδεια τα ουράνια,

κι ο ολοφυρμός των φύλλων μόνο αυτό μπορούσαν:

του ανθρώπου την εικόνα και το θρήνο να συνθέσουν.

W.B. Yeats (13 Ιουνίου 1865, Δουβλίνο - 28 Ιανουαρίου 1939, Γαλλία)

Μετάφραση: Δημήτρης Σταύρου

Πηγή: W.B. Yeats, Ποιήματα. Αθήνα: Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης 2005. σ. 12.