Συνθέτης Περιστέρης Έτος ηχογρ. 1941
Στο χαβά του «Αντώνη του βαρκάρη».
Ο Μπενίτο κάποια νύχτα ζαλισμένος, είδ' όνειρ' ο καημένος,
πως βρισκόταν στην Αθήνα σε μια φίνα λιμουζίνα.
Μα σα ξύπνησε και ρίχνει ένα βλέμμα, είπε κρίμα να' ναι ψέμμα,
ένα τέτοιο μεγαλείο, βρε παιδιά δεν είν' αστείο.
Φέρτε πένα διατάζει και μελάνι, τηλεσίγραφο μας κάνει,
μα του λέμε εν τω άμα, αν βαστάς κάνε το τάμα.
Δεν περάσανε παρά ολίγες μέρες κι οι θαυματουργές μας σφαίρες,
το τσαρούχι κι η αρβύλα κάνουν στο Μπενίτο νίλα.
Βρε Μπενίτο μη θαρρείς για μακαρόνια τα ελληνικά κανόνια,
τα 'χουν χέρια δοξασμένα παληκάρια αντρειωμένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου