Γιάννης Η. Παππάς-Ο χρόνος

      αἰὼν παῖς ἐστι παίζων πεσσεύων· παιδὸς ἡ βασιληίη.[1]

               Ηράκλειτος, 46. (52).

Ένα παιδί που παίζει με τα ζάρια.

Ανώριμο και ανεξέλεγκτο.

Παιδί ο χρόνος;

Και η τύχη μετατρέπεται σε αβεβαιότητα.

Είναι άχρονη πραγματικότητα ή μήπως είναι αλλαγή;

Όμως, ο αειθαλής χρόνος έχει κατεύθυνση

σαν το βέλος από το πριν στο μετά.

Δεν έχει επιστροφή.

Κι ας ζούμε μόνο στο παρόν.

Ζούμε μόνο στιγμές.

Και είμαστε σάρκα ο χρόνος.

Και το ποτάμι που δεν γυρίζει πίσω.

Και το νερό που φεύγει μέσα από τα δάχτυλα.

[1] Ο αιώνας είναι ένα παιδί που παίζει, ρίχνοντας ζάρια· ενός παιδιού η βασιλεία.

Γιάννης Η. Παππάς

από τη συλλογή Το ατίθασο μέλλον, 2020

Πηγή:http://dreaming-in-the-mist.blogspot.com/2020/04/blog-post_19.html