George Brassens - Le Gorille

                                                       George Brassens - Le Gorille 
              

Le gorille (Brassens)   C'est à travers de larges grilles Que les femelles du canton Contemplaient un puissant gorille, Sans souci du qu'en-dira-t-on; Avec impudeur, ces commères Lorgnaient même un endroit précis Que, rigoureusement, ma mère M'a défendu d' nommer ici. Gare au gorille! ... Tout à coup, la prison bien close, Où vivait le bel animal, S'ouvre on ne sait pourquoi (je suppose Qu'on avait dû la fermer mal); Le singe, en sortant de sa cage, Dit: «C'est aujourd'hui que j' le perds!» Il parlait de son pucelage, Vous aviez deviné, j'espère! Gare au gorille! ... L' patron de la ménagerie Criait, éperdu: «Nom de nom! C'est assommant, car le gorille N'a jamais connu de guenon!» Dès que la féminine engeance Sut que le singe était puceau, Au lieu de profiter d' la chance, Elle fit feu des deux fuseaux! Gare au gorille! ... Celles-là même qui, naguère, Le couvaient d'un oeil décidé, Fuirent, prouvant qu'ell's n'avaient guère De la suite dans les idé's; D'autant plus vaine était leur crainte, Que le gorille est un luron Supérieur à l'homm' dans l'étreinte, Bien des femmes vous le diront! Gare au gorille! ... Tout le monde se précipite Hors d'atteinte du singe en rut, Sauf une vieille décrépite Et un jeune juge en bois brut. Voyant que toutes se dérobent, Le quadrumane accéléra Son dandinement vers les robes De la vieille et du magistrat! Gare au gorille! ... «Bah! soupirait la centenaire, Qu'on pût encore me désirer, Ce serait extraordinaire, Et, pour tout dire, inespéré!» Le juge pensait, impassible: «Qu'on me prenn' pour une guenon C'est complètement impossible... » La suite lui prouva que non! Gare au gorille! ... Supposez qu'un de vous puisse être Comme le singe, obligé de Violer un juge ou une ancêtre, Lequel choisirait-il des deux? Qu'une alternative pareille, Un de ces quatre jours, m'échoie, C'est, j'en suis convaincu, la vieille Qui sera l'objet de mon choix! Gare au gorille! ... Mais, par malheur, si le gorille Aux jeux de l'amour vaut son prix, On sait qu'en revanche il ne brille Ni par le goût, ni par l'esprit. Lors, au lieu d'opter pour la vieille, Comme aurait fait n'importe qui, Il saisit le juge à l'oreille Et l'entraîna dans un maquis! Gare au gorille! ... La suite serait délectable, Malheureusement, je ne peux Pas la dire, et c'est regrettable Ça nous aurait fait rire un peu; Car le juge, au moment suprême Criait «Maman!», pleurait beaucoup Comme l'homme auquel, le jour même, Il avait fait trancher le cou Gare au gorille! ...

Ο γορίλας (απόδοση Βαρβέρη)   Της γειτονιάς μας οι κυράδες Μέσ’ απ' τις γρίλιες τους μοναχές Σ’ έναν γορίλα γεροδεμένο Όλο και ρίχνουν κλεφτές ματιές. Χωρίς ντροπή σ' ορισμένο σημείο Το βλέμμα ρίχνουνε το πονηρό Σ' ένα σημείο, που η μαμά μου -τι κρίμα! Δε μου επιτρέπει να σας το πω! Προσοχή στο γορίλα!   Και ξάφνου ανοίγει διάπλατη ως πέρα Η κλειστή πόρτα της φυλακής Λάθος μεγάλο κι έτσι μ' αέρα Τελείως αμέριμνος πανευτυχής Βγαίνει ό γορίλας απ' τη φωλιά του «Τη χάνω απόψε» βγάζει φωνή Μα ναι, μιλούσε για την παρθενιά του Θα το μαντέψατε κι ας σας πονεί. Προσοχή στο γορίλα!   Το αφεντικό που σε σκέψεις μπήκε Έλεγε: «Θα ’τανε φοβερό Γιατί ο γορίλας μου μέχρι τώρα Ποτέ δεν πήγε με θηλυκό». Κι ο γυναικόκοσμος της γειτονιάς μου Αν και μπορούσε να ωφεληθεί Από γορίλα παρθένο και νέο Στα πόδια το ’βαλε για να κρυφτεί. Προσοχή στο γορίλα!   Κι εκείνες ακόμη που πριν από λίγο Μ’ απόφαση ρίχνανε κλεφτές ματιές Φεύγανε φεύγανε όλο μακριά του Κι ας είχαν κάνει σκέψεις γλυκές Φόβος ανόητος γιατί ο γορίλας Έχει μια φήμη συμποσιαστή Μίλια μπροστά μας στις περιπτύξεις Όσες δοκίμασαν έχουν πειστεί. Προσοχή στο γορίλα!   Ο κόσμος φεύγει και φεύγει ακόμα Εκτός πεδίου βολής γορίλα Νιος δικαστής και μια γριά καρακάξα Μείνανε μόνο: «Πω, πω τι νίλα!» Λέει το ζώο κι επιταχύνει «Κάποιον θα τύχω κάποιος θα μείνει» Μ’ όλη του τρέχει τη γρηγοράδα Στο δικαστή μας και στη φοράδα. Προσοχή στο γορίλα!   «Ποιος θα μπορούσε να με ποθήσει!» Σκέφτεται ατάραχη η γριά φοράδα «Του έρωτα οι πύλες έχουν πια κλείσει Πάει καιρός πού ήμουν σουσουράδα!». Κι ο δικαστής μας σκέφτεται μόνος: «Τελείως αδύνατο να με νομίσει Τούτος εδώ για θηλυκό γορίλα». Μα παίζουν πάντοτε ρόλο τα φύλα; Προσοχή στο γορίλα!   Κι ας υποθέσουμε πως από σας κάποιος Σαν τον γορίλα μας θα ’πρεπε να... Το δικαστή ή τη γριά φοράδα Θα ’παιρνε απόφαση στο τέλος να...; Τέτοιο ένα δίλημμα σε μένα ωστόσο Μια μέρα αν τύχαινε τ’ ομολογώ Στην εκατόχρονη γριά φοράδα Δε θα ’χα αντίρρηση ευθύς να ενδώσω. Προσοχή στο γορίλα!   Δυστυχώς όμως αν κι ο γορίλας Στα ερωτικά του έχει ένα ρεύμα Το ξέρουν όλοι, δεν τον διακρίνει Το καλό γούστο το λεπτό πνεύμα. Κι αντί όπως θα ’κανες εσύ κι εγώ Την εκατόχρονη να προτιμήσει Το δικαστή μας από τ’ αυτί του Τράβηξε απόμερα να τον τιμήσει. Προσοχή στο γορίλα!   Αν το μπορούσα να συνεχίσω Όλοι θα γέλαγαν μα δεν μπορώ. Ο δικαστής μας την ύστατη ώρα Κλαίγοντας φώναζε: «Μαμά, πονώ!». Φώναζε φώναζε ίδια μ’ εκείνον Που μόλις χθες είχε αποφασίσει Σα δικαστής αυστηρός με το νόμο τη γκιλοτίνα ψηλά να τον στήσει. Προσοχή στο γορίλα!

                                Πηγή: https://www.sarantakos.com/language/par-gorilla1.html

                                             Χρήστος Θηβαίος-Ο γορίλας (μετάφραση του ιδίου)