Άρης Αλεξάνδρου-Σήμερα

Είναι κιόλας δυο μέρες που δεν πρόσθεσες λέξη στο ημερολόγιο της συγνεφιάς

είναι δυο μέρες που φύσηξε ζεστός ένας κατακόκκινος άνεμος απ' τη μεριά της θάλασσας

φύσηξε κ' έφερε μαζί του τις φωνές των μακρινών συντρόφων

φύσηξε και βάφτηκε απ' το γέλιο των αδελφών μας

φύσηξε πάνω απ' τις χώρες της λευτεριάς.

Έλα ν' ανοίξουμε διάπλατα τα ρουθούνια μας και να ρουφήξουμε την καλοσύνη του σαν ένα ποτήρι φως.

Στ' αυτιά μας μας φτάνει η μουσική του καλοκαιριού και το ποδοβολητό της καβαλάρισσας πρωτοχρονιάς.

Ένα μικρό τζιτζίκι μπλέχτηκε στα μαλλιά μας κ' έχουμε τις τσέπες μας γεμάτες τριαντάφυλλα στο σχήμα του πεντάγωνου άστρου.

Μένεις πίσω εαυτέ μας στο λαχανιασμένο τούτο ανέβασμα.

Πώς να προφτάσεις;

Πού να καταλάβεις;

Και μεις σε βγάζουμε σαν ένα βρεγμένο πανωφόρι και σε κρεμάμε ν' αχνίζεις στον κρύο διάδρομο της λησμονιάς μας.

Κ' έτσι αλαφροί

με τη βουή του καλόκαρδου άνεμου στα στήθια

με το βλέμμα να ταξιδεύει πάνω από θάλασσες και σύνορα

προχωρούμε μ' ολόρθη την καρδιά μας

εμείς οι σκληροί κι ατσαλένιοι

και λέμε και πάλι

πως δεν μπορεί

δε γίνεται –

η νίκη θα 'ναι δική μας.

Πηγή: Ακόμα τούτη η άνοιξη