Είμαι γεμάτος ρημαγμένους γέρους,
κορμιά σταφιδιασμένα, στερημένα χάδι,
που ακόμα κι οι αναμνήσεις τους
πνίγονται στο βούρκο,
λίγο μαβί ιδρωμένου φιλιού έχει απομείνει μόνο,
το μαβί της άκρας μοναξιάς,
της θλιμμένης συναλλαγής
και τίποτ' άλλο.
Κάθε βράδυ μου ψιθυρίζουν ιστορίες,
βγάζουν τα σάβανά τους κι έρχονται στο κρεβάτι μου,
κάθονται άκρη-άκρη χωρίς να βγάζουν λέξη,
πνίγομαι
πνίγομαι
«είναι νωρίς ακόμα, είναι νωρίς,
κοιτάξτε, μα, κοιτάξτε την ταυτότητά μου
κοιτάξτε τα μαλλιά μου, ούτε μια άσπρη τρίχα.
φοβάμαι πως δεν βλέπετε καλά,
πώς είναι δυνατόν; δεν ήρθε η ώρα μου,
πάρτε τα κουφάρια σας και φύγετε,
έχω ραντεβού, περιμένω κάποιον».
Εκείνοι κάνουν πως περιεργάζονται τα βιβλία,
ευγενικά υπομένουν την υστερία μου,
γδύνονται,
κι έρχονται ανάμεσα σε μένα και στον άλλον
να πάρουν λίγο σάλιο, λίγο φιλί, λίγο ψευδαίσθηση.
Η μεταφυσική της μίας νύχτας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου