Εκεί ήσαν όλες μαζεμένες οι σκιές. Τα δάχτυλα
σιγά κι επίσημα σχημάτιζαν χλωρότατο κατσίκι,
και να, τα κέρατά του σάλευαν -κατόπιν μια φώκια ή έναν όναγρο
(ζώα αποσπούμενα από βιβλία-ονόματα). Στον τοίχο του παππού
λιώνει την κούραση των χρόνων, ελαφάκι, ελαφάκι και πιο πέρα
σμίγαν τα δάχτυλα κι ο ίσκιος τους
έγραφε ως κάτι σε πανί
χορό των ζώων και των ζωντανών, λαβή της κοίμησής μου.
Ηλίας Λάγιος: Περί ζώου (Μια πραγματεία), "Παρουσία", 1996
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου