Το χρονόμετρο
Όπως γυρίζει η νύχτα μέσα μου
φέρνει πνιγμένους στην επιφάνεια.
-Το στήθος κλείνει για να κρατήσει
ό,τι προλάβει –
Έρχεται η μέρα.
Αλλά τι μέρα – τυλιγμένη σαν μπαμπάκι
γύρω στα δέντρα σε μια γη
κρεμασμένη από κλωστή που είναι
έτοιμη να σπάσει.
Ουδέτερος Χρόνος
Το ρολόι του χεριού μου χτυπάει
μεσάνυχτα - ενώ είναι μεσημέρι.
Ναι, μεσημέρι σα χαλασμένο γιαούρτι.
Ο Λευτέρης χωρίς δάχτυλα
τυλιγμένος σ' έναν ουδέτερο χρόνο.
Το πρόσωπό μου έπεσε
με κρότο στο δρόμο.
Το χρονόμετρο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου