Όλα στο σπίτι ήταν ήσυχα: ο πρωινός καφές, η θλίψη του απογεύματος, ο ύπνος, χρονολογίες και λόγια, αντιδικίες και όνειρα, ακόμα και τα πένθη τακτοποιημένα απ’ το χρόνο ή τη μνήμη – αλλά καθώς ανέμιζε, καμιά φορά η κουρτίνα ή έπεφτε μια πετσέτα δίχως ήχο στο πάτωμα, ανατριχιάζαμε όλοι σα να ‘γινε, άξαφνα, εκείνο που χρόνια είχαμε φοβηθεί...
Εγχειρίδιο Ευθανασίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου