Federico Garcia Lorca-Μονόλογος Φεγγαριού («Ματωμένος Γάμος»)

Είμ’ ένας κύκνος στρογγυλός μες στο ποτάμι, είμ’ ένα μάτι στα ψηλά καμπαναριά,
και μες στις φυλλωσιές φαντάζω
ψεύτικο φως της χαραυγής.
Κανείς δε μου γλυτώνει εμένα ! Ποιος κρύβεται ; Ποιανού το κλάμα γροικιέται μες στο χέρσο κάμπο;

 Ένα μαχαίρι έχω κρεμάσει
μες στον ανταριασμένο αγέρα,
που λαχταράει, μολύβι τώρα,
πόνος να γίνει μες στο αίμα. Αφήστε με να μπω ! Παγώνω
στους τοίχους και στα παραθύρια. Μια στέγη ανοίχτε, μια καρδιά,
να μπω να ζεσταθώ λιγάκι!

Αχ, πώς κρυώνω ! Οι στάχτες μου
- μέταλλα - κοιμισμένα —
ψάχνουν σε κάμπους και βουνά
της φλόγας την κορφή να βρούνε. Όμως το χιόνι με κουβαλάει
στις χαλαζένιες τις πλάτες του,
και με βυθίζει όλο παγωνιά
στα χαλκοπράσινα βαλτονέρια.

Μα τούτη νύχτα θα βαφτούν
τα μάγουλά μου κόκκινο αίμα,
και τ’ άγρια βούρλα θα ζαρώσουν κάτου απ’ τα πέλματα του αγέρα. Ίσκιο δε θα ’βρουν και φυλλωσιά για να γλυτώσουνε από μένα ! Θέλω μονάχα μια καρδιά
να μπω να ζεσταθώ λιγάκι !
Δώστε μου, δώστε μια καρδιά ! Ζεστή! 

Το αίμα της να βάψει
τα κρύα βουνά τα στήθια μου. Αφήστε με να μπω, αχ, αφήστε !
(Στα κλαριά)
Ίσκιους δε θέλω. Οι αχτίδες μου πρέπει παντού να μπουν, και μέσα
 στα κατασκότεινα κλαριά
το φως μου πρέπει να κυλήσει, για να βαφτούν τη νύχτα τούτη
τα μάγουλά μου αίμα γλυκό,
και τ’ άγρια βούρλα να ζαρώσουν κάτου απ’ τα πέλματα του αγέρα. Ποιος κρύβεται ; Να ’βγει έξω είπα!

Κανείς δε μου γλυτώνει εμένα !
Θε να τ’ αστράψω τ’ άλογο
με διαμαντένιο πυρετό.

(Χώνεται ανάμεσα στους κορμούς, και η σκηνή ξαναβυθίζεται στο μισοσκόταδο)

Μετάφραση: Νίκος Γκάτσος

Ο μονόλογος του φεγγαριού από τον "Ματωμένο γάμο" του Federico García Lorca σε μετάφραση Νίκου Γκάτσου. Αποδίδει ο Νίκος Τζόγιας.