Όταν βραδιάζει
σ’ εγκαταλείπει ανεπαίσθητα όψη γαλάζια.
Στην ταμαρινιά λαλεί μικρό πουλί.
Ιερομόναχος μειλίχιος, πράος
τ’ αποθανόντα χέρια του σταυρώνει.
Και στη Μαριάμ κομίζει άγγελος λευκός το καλό το μήνυμα.
Νύχτιο στεφάνι φτιαγμένο
με μενεξέδες, στάχυα και σταφύλια βαθυπόρφυρα
είν’ η χρονιά εκείνου που κοιτάει και βλέπει.
Στα πόδια σου
ανοίγονται των νεκρών οι τάφοι,
όποτε κρατάς το μέτωπο μέσα στ’ ασημένια χέρια.
Αθόρυβα, ήρεμα διαμένει
στο στόμα σου η φθινοπωρινή σελήνη,
άσμα σκοτεινό μεθυσμένο με αφιόνι·
άνθος κυανόχρωμο,
που μελωδεί ανάκουστο σε ξασπρισμένα λιθάρια επάνω.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου