Georg Trakl-Παιδική ηλικία

Καρπούς η κουφοξυλιά γεμάτη· ήρεμα ζούσε η παιδική ηλικία
στη μπλε μέσα σπηλιά. Σε μονοπάτι αρχαίο,
όπου αγέλαστα τ’ αγριόχορτα τώρα πια βρυάζουν,
το ήρεμο σύγκλαδο στοχάζεται· το θρόισμα των φύλλων

το ίδιο, όποτε μελωδούν τα γαλανά νερά στο βράχο.
Απαλός του κοτσυφιού ο θρήνος είναι. Κάποιος βοσκός
άναυδος ακολουθεί τον ήλιο, που κατρακυλάει στον
φθινοπωριάτικο λόφο.

Μόνο μια στιγμή γαλάζια είναι τώρα πλέον ψυχή.
Στις παρυφές του δάσους σκιαγμένο ξεμυτάει αγρίμι και ειρηνικά
αναπαύονται στο χώμα οι παλιές καμπάνες και τα χωριουδάκια τα δύσθυμα.

Με μεγαλύτερη γνωρίζεις ευλάβεια των σκοτεινών χρόνων το νόημα,
ψύχος και φθινόπωρο σ κάμαρες μέσα μόνες κι έρημες·
και με πανίερη κυανότητα ακούγονται συνέχεια βήματα
ολόφωτα που όλο ξεμακραίνουν.

Απόσιγα τρίζει κάποιο παράθυρο ανοιχτό· συγκίνηση και δάκρυα
σου φέρνει η θέα του ερειπωμένου νεκροταφείου στο λόφο,
εξιστορημένων θρύλων ανάμνηση· μα κάποτε φωτίζεται η ψυχή,
ανθρώπους σαν συλλογιέται χαρούμενους, μέρες της άνοιξης
αμαυρόχρυσες.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.