Γυμνά παιδιά τρέχουν προς τη θάλασσα
Βουτάν με το κεφάλι σαν άστρα στο νερό
Αστράφτει το βρεγμένο κορμί παίζει
Με τα μικρά ψάρια όλο χρυσάφι στα πλευρά
Τσιμπολογάει τη σάρκα τ’ ανοιχτό στόμα της σαρδέλας
Κωλοτούμπες ο ξιφίας με τις τσίμπλες στα βλέφαρα
Βρέχει κι ο ένας καβάλα στον ώμο του άλλου
Κατακόρυφα πιάνουν τη βροχή μες στα χέρια
Σφυρίζουν και βγαίνει απ’ τα σπλάχνα τους ζεστή ανάσα
Ώσπου γκρεμίζεται η κλίμακα με ηχηρό παφλασμό
Στο βαθύ γαλάζιο που τους καίει τα χείλη
Αύριο απ’ την αρχή — η θάλασσα δεν χάνεται
Θα χορτάσει το κορμί την κούραση που του ανήκει
Πηγή:https://thepoetsiloved.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου