Λευτέρης Πούλιος-Όραμα Επίκληση Προφητεία (απόσπασμα)

…Θεέ
Όχι εσύ των παπάδων
Όχι εσύ των φαρισαίων
Όχι εσύ των αποκαμωμένων γραφών
Θεέ του ζώου που πέφτει ανύποπτο στο ηφαίστειο της δημιουργίας
Του αλήτη με την τρύπια κάλτσα
Του εργάτη με τα βλάστημα χείλη
Θεε δικέ μου έξω απ’το χρόνο έξω από συνήθεια και λογική
Θεέ μ’ένα σπασμένο κομμουνιστικό κόμμα στην άκρη της μύτης σου
Μ’ένα ντρίλινο παντελόνι που κατουράει στο πάρκο
Μ’ένα καπέλο γιομάτοβροχή
Με το περίστροφο του Μαγιακόβσκι στην τσέπη του σακακιού σου
Με τα δάχτυλα σου καμένα από πυρηνικές εκρήξεις
Με σαγόνι στραβό από χτυπήματα σφυριών
Με τσέπες δίχως πεντάρα
Με παπούτσια βουλιαγμένα στη λάσπη της αποτυχίας
Με μυαλά χτυπημένα από ηλεκτροσόκ
Με πλευρά φυματικού συρμένα σε μπουντρούμια φυλακών
Με την πείνα της Μπιάφρα στο στομάχι σου
Με καρφιά σ’όλο σου το σώμα
Θεέ με το θανατό σου γεμάτο λουλούδια
Και την αναστασή σου εν μέσω χιλιάδων τοξικομανών αγγέλων
Αόρατε και παντοτινέ

Τραγούδησε να πεις στη φτωχή σου ανθρωπότητα
Ένα “Γεννηθήτω φως”.
Ω ακαταπόνητε εργάτη του χάους αγρύπνα, αγρύπνα
μέσα στην ψυχή και μέσα στο σπέρμα
πάνω στης οικουμένης το τιμόνι
και μέσα μου αγρύπνα
δίδαξε μας γαλήνη
εσύ που σοφά μ’έχεις πλάσει χωρίς ποτέ να μάθω το λόγο…

Απόσπασμα από “ΟΡΑΜΑ ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ”( Ο ΓΥΜΝΟΣ ΟΜΙΛΗΤΗΣ)