Ανδρέας Εμπειρίκος - Πουλιά του Προύθου

 1

Η κράση της λυσίκομου παιδίσκης

Μεταβιβάζει την αιθρία

Στο πλήρωμα του ταξειδιού.

2

Το βλύσμα της εποχής

Το ράπισμα του περασμένου

Αλληλουχία ποδισμένων καραβιών

Μέσα σε φωτεινές λεκάνες με ανεμώνες.

3

Της φύσεως τα δόρατα

Μπροστά στην σάρκα των ιππέων

Κλώθουν κατάστηθα το μέγα

Βιβλίο της ακηλίδωτης μανίας.

4

Η λήξις είναι μια εσπέρα

Στα χόρτα της το διάστημα στενεύει.

5

Μετά την ομορφιά της

Στέκει και παρατηρεί τους θαυμαστάς.

6

Έμφυτη η κλίσις των γυμνών ανθρώπων

Η οπτασία της σιγής μοιάζει με κάκτους

Που στέκουν εμπρός σε κύπελλο γιομάτο.

7

Χάρτης αμέριμνος

Και σπόγγος εορτής

Πηγαίνουν κ’ έρχονται με τεντομένα τόξα.

8

Φεύγουν οι νουνεχείς δρομάδες

Τα βήματά τους είναι πολίχνες ανομβρίας.

9

Ο σπίνος που μας περιμένει

Είναι συνάμα τρυγητής.

10

Θα πάρω μεσ’ στα δίχτυα μου τη βάρκα

Που θα με φέρει σήμερα κοντά σου.

11

Η θερμή λειτουργεία

Τώρα εκπέμπει τολύπες.

12

Του φλοίσβου τα ψηλά βουνά

Κεχριμπαρένια αλόγατα

Στο βάθος μιας σακκούλας.

13

Υπάρχουν άνθη που μοιάζουνε με χέρια

Τα δάχτυλά τους ψαύουν κι ευωδιάζουν.

14

Η θάλασσα κρυφομιλά και πλέχει

Καμιά φορά σηκώνεται κι ουρλιάζει

Μα πάντοτε τα ύδατά της περιμένουν

Θάλασσα της θαλάσσης.

15

Οι λογισμοί της ηδονής είναι πουλιά

Που νύχτα-μέρα διασχίζουν τον αέρα.

16

Είναι τα βλέφαρά μου διάφανες αυλαίες

Όταν τανοίγω βλέπω εμπρός μου ό,τι κι αν τύχει

Όταν τα κλέινω βλέπω εμπρός μου ό,τι ποθώ.

 Ενδοχώρα, 1945