Δημήτρης Αρμάος -Ηλιοστάσιο

Στὸν Γιῶργο Μπλάνα

ΒΕΒΗΛΟΙ στίχοι βέβηλοι

Ἀδύνατο νὰ μὴν τὸ ἐμπιστευθῶ

Μὲς στὸ μελάνι ἐκείνη ὠχρή

Ξωθιὰ τῶν περαζούμενων καιρῶν

Ἀλύγιστη ἀναθέρμαινε τὸν πόθο

Κι ὅ,τι ἂν πεῖς

Σωματικὴ

Προπάντων τώρα μόνο

Τὸ τρίξιμο ἄκουγε τῆς πύλης

Οἱ δυό μας ἄντικρυ ὅπως μᾶλλον οὔτε τότε

Μ᾿ ὅλους νὰ ζοῦνε

Μὰ νὰ λείπουν

῍Ας μὴν τολμήσω ἀσέβεια τέχνης πρὸς τὸν ῎Αγγελο

῍Ας πῶ μονάχα πόσο ἐγρήγορα ἤτανε τὰ μάτια

Κάτω ἀπ᾿ τὰ βλέφαρα τὸ σῶμα της

Πῶς κράταγε τὲς αἴσθησες ξυπνὲς

Καὶ πόσο γλυπτικὰ τὸ ντύμα ἐπτύχωνε

Κρουστὸ κι ἀνάλαφρο φουστάνι

Γιατ᾿ ἦταν καλοκαίρι παρατείνονταν

῾Ο θρίαμβος τοῦ ῾Ηλίου

Μέσα στὴ ζέστη.

Βίαιες εντυπώσεις των ετών 1975-2007