Βερονίκη Δαλακούρα - Τρία ποιήματα

 ΟΡΟΠΕΔΙΟ

Ευλογημένος εσύ που έκρυψες τον σπόρο
στα εργόχειρα της γυναίκας.
Πίσω από τη μαγεία η ασέλγεια
ασθμαίνοντας ρίχνει την τελευταία ζαριά.
Αυτός που ψάχνει για νερό είναι ραβδοσκόπος που
μόνο σε θάλασσα πλανιέται γιατί
το οροπέδιο ξεχάστηκε.

Κι αυτή η πλάνη, χειρότερη από την πρώτη,
τον κάνει να βγει
από μέσα του
λάμνει μ’ όση δύναμη απομένει
στα μαλλιά
μεταμορφωμένα
σε δέντρο

*

ΠΕΜΠΤΗ

Κλείνει ο δρόμος η σκόνη θρυμματίζει ένα φεγγάρι που πυροβολούσα χρόνια.
Από τη μια μεριά τα κυπαρίσσια κι από την άλλη εκείνη με τα ξέπλεκα μαλλιά και το καλάμι.
Μητέρα κοντοκουρεμένη στην καρέκλα, κοιτάς το μέλλον κούφιο δόντι που μασάει το ψωμί σου.
Πώς θ’ αποδράσουμε παραβιάζοντας την πόρτα – αν υπάρχει;

*

ΕΣΥ

Ευτυχώς που πρόλαβα να σε αγγίζω
πριν στερέψει η πηγή
από λάδι
ευτυχώς μίλησα όταν αυτή άδειασε
με τον τρόπο που η αγάπη επινοεί τη λησμονιά.
Ευτυχώς δεν τόλμησα να επαναλάβω τα λόγια που κράτησαν
στη ζωή εσένα κι εμένα
καθώς με το χτένι την κόμη συγύριζες
πριν ακόμη
κριθεί

*Από τη συλλογή «Καππαδόκες», εκδ. Κουκκίδα, Αθήνα 2020.

Πηγή: https://tokoskino.me/2024/03/26/%CE%B2%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7-%CE%B4%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B1-%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-3/