Ορέστης Αλεξάκης-Θαυματουργίες

Κοιτάς μέσ’ απ’ το τζάμι τη βροχή
και μου θυμίζεις νυχτωμένη πόλη

Παίζεις στο πιάνο και
περνούν ελάφια
μέσ’ απ’ το σπίτι γίνομαι
ποτάμι
κυλάω αργά
νωθρά
στις καλαμιές σου
με χίλια παρακλάδια σε τυλίγω

Κάποτε γδύνεσαι απαλά πλαγιάζεις
δίπλα μου, κάποιος μέσα ξεκαρφώνει
το σκοτεινό κιβώτιο δεν
σε μέλλει,
θέλεις να δεις το φονικό μαχαίρι
να μυριστείς το δέρμα τού φονιά
ν’ ακούσεις την κραυγή
του σκοτωμένου

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Υπήρξε (1999)

[Το ποίημα ανήκει στην έως τότε αδημοσίευτη συλλογή Ξενοδοχείον ο Απόπλους]

Πηγή: https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=16399.75