'' μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς, καὶ ταῖς πρεσβείαις ταῖς σαῖς λυτρουμένη, ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν.''
Επικάρδιο
(in memoriam)
Κοιμήσου τώρα Ελένη.
Αν ήμουν Σιμωνίδης ή Καλλίμαχος,
άλλο θα σου ’πλεκα στεφάνι
μα είμαι μόνο γιος.
Κι έτσι κοιμήσου ωσότου
γιάνει ο καημός
του ανεπίστρεπτου ασώτου.
Όχι του Βυζαντίου η αγία
μήτε της Τροίας η κλεμμένη.
Ψυχή ανάλαφρη, ξεπαστρεμένη,
της αγυρτείας μου η Παναγία.
Παιδούλα μοιάζεις
στο φωτεινό που αγάπαγες
το φόρεμα ντυμένη.
Κανείς για σένα δεν πολέμησε,
Σταυρό δεν βρήκες
κι αλλωνών κουβάλησες το κρίμα
στους ώμους σου μέχρι το μνήμα.
Με άντρα, γονιού, τα επώνυμα
στο μάρμαρο καρσί κι αντάμα
Ελένη! Ξεθωριασμένο όνομα
που χρόνια είχε γίνει μόνο μάνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου