Κ.Γ. Καρυωτάκης-Ιδανικοί Αυτόχειρες

Γυρίζουν το κλειδί στην πόρτα, παίρνουν
τα παλιά, φυλαγμένα γράμματά τους,
διαβάζουν ήσυχα, κι έπειτα σέρνουν
για τελευταία φορά τα βήματά τους.

Ήταν η ζωή τους, λένε, τραγωδία.
Θεέ μου, το φρικτό γέλιο των ανθρώπων,
τα δάκρυα, ο ιδρώς, η νοσταλγία
των ουρανών, η ερημιά των τόπων.

Στέκονται στο παράθυρο, κοιτάνε
τα δέντρα, τα παιδιά, πέρα τη φύση,
τους μαρμαράδες που σφυροκοπάνε,
τον ήλιο που για πάντα θέλει δύσει.

Όλα τελείωσαν. Το σημείωμα νά το,
σύντομο, απλό, βαθύ, καθώς ταιριάζει,
αδιαφορία, συγχώρηση γεμάτο
για κείνον που θα κλαίει και θα διαβάζει.

Βλέπουν τον καθρέφτη, βλέπουν την ώρα,
ρωτούν αν είναι τρέλα τάχα ή λάθος,
«όλα τελείωσαν» ψιθυρίζουν «τώρα»,
πως θ’ αναβάλουν βέβαιοι κατά βάθος.

Κ.Γ. Καρυωτάκης, Ελεγεία και Σάτιρες

Νίκος Ξυλούρης - Ιδανικοί αυτόχειρες

Δημήτρης Λάγιος - Ιδανικοί Αυτόχειρες

[από το ανέκδοτο  έργο  του Δημήτρη Λάγιου, πάνω στην ποίηση του Κώστα Καρυωτάκη με τίτλο "Είς τους Άδοξους Ποιητές", το οποίο παρουσίασε πρώτη φορά στο κοινό της Τρίπολης μαζί με τη Μικτή Χορωδία της πόλης το καλοκαίρι του 1988.]

"Αν ζούσε σήμερα ο Καρυωτάκης θα ήταν αντάρτης πόλεων και χλευαστής της κοινωνίας μας. Ένα χαστούκι για τον τρόπο ζωής μας. Κι ενώ αν τον βλέπαμε στο δρόμο θα ’μοιαζε με έναν περιθωριακό ροκά, κι εμείς θα τον περιφρονούσαμε, αυτός θα σάρκαζε πρώτα και τον εαυτό του και θα μας έφτυνε με τη ματιά του. Ο Καρυωτάκης έχει επηρεάσει οπωσδήποτε τη σκέψη μου, τη νοοτροπία μου και τον θαυμάζω. Θέλω να πιστεύω ότι είμαι ο καλύτερος θαυμαστής του." Δημήτρης Λάγιος