Georg Trakl-Θανάσιμο αμάρτημα

Και να, προβάλλει η νύχτα στων φιλιών μας έπειτα την κλίνη,
και λέει ψιθυριστά: την ενοχή σας ποιός θα σας την άρει;
Και τρέμοντας στη βδελυρή ηδονή που τώρα μας μολύνει,
συμπροσευχόμαστε: Ας μας συγχωρεί, Μαρία, η γλυκιά σου η χάρη!

Και μέσ’ απ’ το ανθοδοχείο μια λαίμαργη ευωδιά ανεβαίνει,
τα μέτωπά μας τα χλομά απ’ την ενοχή για να σταμπάρει.
Στην πνιγηρή του αγέρος αύρα εμείς οι δύο εξαντλημένοι
ονειρευόμαστε: Ας μας συγχωρεί, Μαρία, η γλυκιά σου η χάρη!

Νικάει το πηγάδι τις Σειρήνες στων αχών την πάλη
και η Σφίγγα μπρος στην ενοχή μας σκοτεινότερα έχει βάρη,
και ιδού οι καρδιές μας πιο αμαρτωλές τώρα αντηχούν και πάλι,
και ολοφυρόμαστε: Ας μας συγχωρεί, Μαρία, η γλυκιά σου η χάρη!

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.