Γιώργος Σαραντής-Απάντηση

Εγώ δε γράφω ποιήματα γιατί μισώ τον Μπέρναρντ
διψάω τη σάρκα της δειλής γυναίκας πού 'ναι πλάι μου
ακούω τις νύχτες το βαθύ ουρανό και κλαίω
στους τυφλούς δρόμους του βραδιού
καλησπερίζω τ' όνειρο
κι ένα φεγγάρι ανάπηρο με δεκανίκια.
Στην πέτρα της υπομονής ρόδα φυτεύω
αμάραντα
ανοίγω τις φιλέρημες καρδιές
μ' ένα τραγούδι
τις πόρτες της ξένης σιωπής
και βρίσκω δόξα κι έρωτα
στους αφιλόξενους καιρούς
βρίσκω ταξίδια.
Στ' αγκάλιασμα των εραστών
βρίσκω μι' απέραντη ερημιά
τον άνεμο της ερημιάς
βρίσκω στα κυπαρίσσια
στη νύχτα βρίσκω έναν παλιό
δρόμο που φέρνει στ' όνειρο
όνειρο το αίμα των παιδιών
και των απελπισμένων
εγώ δεν γράφω ποιήματα γιατί μισώ τον Μπέρναρντ.

Πηγή: Αθηναϊκά Γράμματα, τ. 3, Σεπτέμβριος 1957.

Πηγή: https://poihtikakailogotexnikaanalogia.blogspot.com/2014/04/1920-1978-3-1957.html