Κάποιαν αβγούλα, έτσι
Η καπνεργάτρια η Μαρία
Ντουφεκίστηκε.
Μια ημερομηνία σ’ έναν τοίχο,
Τίποτ’ άλλο.
Μόνο
Στο κατώφλι της αθανασίας
Δε θα ξεχάσει.
Να χαιρετίσει.
Την ίδια μέρα εκτελέστηκε
κι ο τορναδόρος ο Θανάσης.
Δεν ήξερε καθόλου γράμματα.
Χάραξε στον τοίχο
Έναν ήλιο.
Ο Νίκος, ο λιμενεργάτης.
Έγραψε γράμμα
«Μανούλα γεια σου
Τώρα έχεις χιλιάδες παιδιά.»
Ο γιατρός έγραψε στους αρρώστους του
«Για να μην υπάρχει αρρώστια.»
Ο δάσκαλος χαμογέλασε,
Ο ζωγράφος ζωγράφισε το χαμόγελο,
Ο αγρότης άφησε μιαν εφκή
Για τη γη του,
Ο ψαράς
Κούνησε τα χέρια του
Όπως πλέκεται το δίχτυ.
Κάποιαν αβγούλα, έτσι,
Ο ρολογάς σταμάτησε το ρολόι,
Ο ταχυδρόμος σφράγισε την ώρα και το λεφτό,
Ο μεταλλωρύχος
Βρήκε χρυσάφι στα στήθια του,
Ο τσομπάνος
Σφύριξε το τραγούδι του ρυακιού
Κι ένοιωσε ψηλός
Σαν το ψηλότερο έλατο,
Σαν το πιο αψηλότερο πλατάνι.
Όλοι χαμογελούσαν.
Όλοι χαιρέτισαν όρθιοι.
Κάποιαν αβγούλα
Ο σοφός
σημείωσε στη διαθήκη του:
«Γράφουμε
Το πιο μεγάλο
Βιβλίο»
Όλα
στο μαυσωλείο
των τοίχων.
Όλα
Στο κρύσταλλο
των ματιών.
Ντουφεκίζονται. Ντουφεκίζονται. Ντουφεκίζονται.
Σ’ όλη την πατρίδα
Σ’ όλο τον κόσμο
Όλα τα πρωινά.
Μέμος Παναγιωτόπουλος (1925-1976)
Από την επικολυρική σύνθεση: Εκεί που καλημέρισα τον ήλιο, 1956.
Πηγή: Νίκος Καράμπελας, Μωραΐτικη Ποιητική Ανθολογία 1708-1958, Εισαγωγή: Γιάννης Σφακιανάκης . Καλαμάτα: Νέστωρ 1958, σ. 260-261.
Εικόνα: Ο ποιητής Μέμος Παναγιωτόπουλος (κέντρο) στο "Σύρμα" του Α' Τάγματος Σκαπανέων στη Μακρόνησο (05/02/1950).
Πηγή: https://www.makronissos.org/o-piitis-memos-panagiotopoulos-sto-sirma-tou-a-tagmatos-skapaneon/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου