Νίκος Φωκάς-Εραστές

Ω εσείς φτωχοί θαμώνες αιθουσών κονσέρτων, σας παρατηρώ

Την ώρα που αφουγκράζεστε μια σύνθεση στο πιάνο

Απάνω στους βραχίονες του καθίσματος να ψευτοπαίζετε

Με πονεμένα δάχτυλα σκεβρά κι αρθριτικά

Μιμούμενοι, ω δυστυχισμένοι, τον σπουδαίο σολίστα στη σκηνή

‘Η πίσω απ’ τον σολίστα τον διάσημο συνθέτη

Να ψευτοπαίζετε τη μελωδία ή να κρατάτε τον ρυθμό

Με το κεφάλι ή με το πόδι, σάμπως να διευθύνετε.

Τι ματαιωμένοι αλήθεια σολίστες ή συνθέτες είμαστε όλοι μας˙

Τι ματαιωμένοι στην πραγματικότητα εραστές

– Παρά τους τόσους έρωτες που πιθανό να ‘χουμε ζήσει-

Ματαιωμένοι, αλλ’ όχι και παραιτημένοι, παίζοντας

Ως τα βαθιά μας γηρατειά στα μπράτσα του καθίσματος

‘Η και το ξύλο ακόμα του τελευταίου μας κρεβατιού την ίδια μελωδία

Σαν ανταπόκριση σ’ ένα ανεκπλήρωτο όνειρο

Απάνω σε μιαν ύλη που δεν απαντάει στα δάχτυλά μας

1997

Συλλογή:Το μέτρο της Κραυγής μας, Εκδόσεις , ύψιλον /βιβλία, σ. 21.