Εσύ ζεις πάντα μέσα στις πράξεις σου.
Με την άκρη των δακτύλων σου
ζωντανεύεις τον κόσμο, τον γεμίζεις
αυγερινούς, θριάμβους, χρώματα,
χαρές: είναι η μουσική σου.
Η ζωή είναι ότι εσύ αγγίζεις.
Από τα μάτια σου, μόνο από αυτά,
ξεχύνεται το φως που σου οδηγεί
τα βήματα. Περπατάς
με ότι βλέπεις. Τίποτα περισσότερο.
Κι αν μια αμφιβολία σου κάνει
σινιάλο στα δέκα χιλιάδες χιλιόμετρα,
τ΄ αφήνεις όλα, ρίχνεσαι
πάνω σε πλώρες, πάνω σε φτερά,
είσαι ήδη εκεί˙ με φιλιά,
με δόντια τη ξεσκίζεις:
πια δεν αμφιβάλλεις.
Εσύ ποτέ δεν αμφιβάλλεις.
Γιατί γύρισες τα μυστήρια
ανάποδα. Και τα αινίγματά σου,
αν και ποτέ δεν θα το καταλάβεις,
είναι αυτά τα πράγματα τα τόσο καθαρά:
η άμμος όπου πάνω της ξαπλώνεις,
ο χτύπος του ρολογιού σου
και το τρυφερό ρόδινο σώμα
που ανταμώνεις στον καθρέπτη σου
κάθε πρωί όταν ξυπνάς,
και είναι το δικό σου. Τα ανεξήγητα
έχουν πια διαλευκανθεί.
Και ποτέ δεν πλανήθηκες,
μόνο μια φορά, μια νύχτα
που σε προσέλκυσε μια σκιά
- η μοναδική που σου άρεσε -
Μια σκιά εμφανίστηκε.
Και ήθελες να την αγκαλιάσεις.
Κι ήμουν εγώ.
Μετάφραση: Χριστίνα Κοροντζή
από τη συλλογή: Η ΦΩΝΗ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΣΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου