Και να φτιάχνω νόμους για τα σύννεφα και να μη με παρεξηγείς
Και να μου δίνεις το μπουφάν σου όταν κρυώνω
Και να κοροϊδεύω το λιοντάρι που φυλάει την πόλη σου
Και να περιμένω τα μηνύματά σου
Και να είμαι το μαραμπού σου και εσύ το albatross μου
Και να με συγκινείς όπως μόνο η ποίηση έχει καταφέρει να με συγκινήσει
Και να κλείνω τα μάτια όταν μυρίζεις τα μαλλιά μου
Και να βάζω το χέρι μου μέσα από τη μπλούζα για να χαϊδέψω το σβέρκο σου
Και να σου λέω πως φοβάμαι τα αγάλματα και να το καταλαβαίνεις
Και να μου λες πως η θάλασσα έχει νοητούς δρόμους και να μη το καταλαβαίνω
Και να είσαι ίδιος με τον τρόπο που γράφεις τα κείμενά σου
Πολλή παρατήρηση, πολλή περιγραφή, δίνεις πολλά, ζητάς λίγα
Και εγώ να θέλω να στα δώσω όλα
Και να καπνίζουμε μισό μισό το τσιγάρο εγώ την πρώτη τζούρα και εσύ την τελευταία
Και να με προστατεύεις
Και όταν φοβάμαι να σου πιάνω πιο σφιχτά το χέρι
Και να σε δαγκώνω σα να είσαι ροδάκινο σε καλοκαιρινά αστικά μεσάνυχτα
Και να πίνω τους χυμούς σου με την ίδια δίψα για ζωή
Και όταν γελάς να θέλω να σε κάνω να γελάς κι’ άλλο
Και να ζηλεύω όσες σε γουστάρουν
Και να θεωρώ ηλίθιες όσες σε άφησαν αλλά κατά βάθος να τις ευχαριστώ που σε βρήκα εγώ
Και να είσαι ο σύντροφος μου και εγώ η συντρόφισσα σου
Και να ξαναδιαβάζουμε το Κεφάλαιο και να μου λες πως είσαι δομικός μαρξιστής
Και να τρελαίνεσαι όταν σου ψιθυρίζω τη λέξη «υπερδομή»
Και να παρακαλάω κρυφά τον Νερούδα στον ύπνο μου να μου υποδείξει τι θα σου αρέσει περισσότερο
Και να συνομιλώ με τον Miller για να βρω τη γραφομηχανή που θέλω να σου πάρω
Και να θέλω να σε μεθύσω με Μπωντλαίρ και έρωτα
Και να μη θέλω να σε χάσω
Και να θέλω να σου αποδείξω στην πράξη πως η Βέρα έρχεται και πως η Βέρα δε φεύγει
Και πως αν είμαστε κι’ οι δυο κουρέλια, τώρα πια τραγουδάμε
Και να γίνεται ψιλή η φωνή μου όταν τσαντίζομαι και να με κοροϊδεύεις
Και να απολαμβάνω την αλλαγή της χροιάς σου όταν μου μιλάς γλυκά
Και στην πραγματικότητα είμαι ψυχωσική αλλά το κρύβω καλά
Και να θέλω να αλλάξω το σενάριό σου
Και γι’ αυτό να φοράω πολλά τσιμπηδάκια όταν βγαίνουμε
Και να χωράω στην αγκαλιά σου
Και να βουρκώνεις στο στήθος μου
Και να ενσαρκώνεις τον έρωτα ακόμη κι’ αν ντρέπομαι να σου το πω
Και να παίρνω τις μετρητοίς όσα μου λες ακόμα και αν κατά βάθος δεν κάνει να πιστεύουμε στους ανθρώπους
Και την πρώτη φορά που με φίλησες έτρεμε το ένα μου πόδι
Και όταν με κοιτάς σταματάει να γυρίζει για λίγο η γη
Και να γράφω στην τσάντα μου το αγαπημένο σου ποίημα του Άσιμου
Και να το βλέπεις ενώ με ταΐζεις
Και να βρίσκεις πόσο αγαπώ τις βόλτες με το αυτοκίνητο χωρίς καν να στο έχω πει
Και να θέλω να γίνω η θεά σου
Και να σε βλέπω έτσι όπως κοιτάς τη θάλασσα και να θέλω να σβήσω λίγο το παράπονο
Και όταν δεν έχω τι να πω να σε παίρνω αγκαλιά
Και να νομίζω πως αυτό αρκεί
Και να προσπαθώ να σε πείσω ενώ έχεις διαβάσει περισσότερα, αλλά που θα μου πάει θα βρω τις παραγράφους που δεν πρόσεξες
Και να μου παίρνεις cheesecake και να σου παίρνω σοκολάτες με ουίσκι
Και να προσπαθώ να μπαλώσω την καρδιά σου
Και να προσπαθείς να διώξεις τους φόβους μου
Και να θέλω να ψάξω καμένους σκηνοθέτες για να σου τη μπαίνω
Και να θέλω να σου μαγειρέψω noodles με κοτόπουλο
Και να σου δίνω ό, τι έχω και δεν έχω και να θέλω να σου δώσω κι’ άλλα
Και να με μάθεις να πίνω αλκοόλ
Και να σε μάθω να αγαπάς τα γένια σου
Και να θαυμάζω τη δύναμη σου
Και να χωράω στο κρεβάτι σου
Και να χωράς στη ζωή μου
Και να με τρελαίνεις τόσο που μέχρι και Χειμερινούς Κολυμβητές θα αρχίσω να ακούω
Και να λατρεύω τις γραμμές κάτω από τα μάτια σο
Και να γίνομαι επιτέλους για κάποιον πολύτιμη
Και όταν βγάζεις τα γυαλιά να είσαι σαν το παιδί της φωτογραφίας με το παγωτ
Και όταν οδηγάς να σε κοιτάζω γιατί ισοδυναμείς με την Αθήνα
Έχεις ζήσει αρκετή δόση βρωμιάς ώστε να βρίσκεις ομορφιά σε μικρές λεπτομέρειες
Και να είσαι η κατεύθυνση που έψαχναν όλα μου τα γραπτά
Και να είμαι απλά μια έμπνευση αν γίνεις διάσημος μετά και γκομενίζεις με πιπίνια
Και να μην αφήσω να φτάσουμε ποτέ ως εκεί βέβαια
Και να ξέρεις να απολαμβάνεις
Και να μην ξεκουράζεσαι όσο πρέπει
Και να θεωρείς ότι ο ύπνος είναι υπερεκτιμημένος
Και να λατρεύεις το μπουζούκι και να θέλω να γίνω ρεμπέτικο για ‘σενα
Και να σε έχω με ένα φιλί στο μάγουλο
Και να με έχεις με μια κλεφτή ματιά
Και όταν μου κόπηκε αληθινά η ανάσα και κατάλαβα πως σε ερωτεύτηκα ήταν όταν με πήγες στο μαγαζί που δεν έχεις πάει με καμία άλλη
Και να κανονίζουμε ταξίδια
Και να κάνουμε μικρές εκρήξεις δίπλα στα αδιέξοδα της γενιάς μας
Και να ονειρεύομαι για ‘μας
Και να θέλω να συνεχίσω να παλεύω για την κοινωνία γιατί υπάρχεις εσύ μέσα σ ΄αυτή
Και να θέλω να ζήσω μαζί σου
Και να θέλεις να με αγαπήσεις
Και επειδή ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται
Αλλά πάντα ξέρεις τι νιώθεις
Και επειδή οι αληθινοί άνθρωποι κρατάνε το λόγο τους
«Εμείς οι δυο δεν πρόκειται ποτέ να ξεκολλήσουμε»
Και νομίζω πως η Sarah Kane συμφωνεί
Πηγή: https://kaboomzine.gr/odi-stin-sarah-kane/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου