Aρσένι Ταρκόφσκι - Ζωή, ζωή

1 Σε προαισθήσεις, δεν πιστεύω και προλήψεις Δε φοβάμαι. Δε φοβάμαι μήτε τη συκοφαντία Μήτε το δηλητήριο. Θάνατος δεν υπάρχει. Αθάνατοι όλοι. Αθάνατα όλα. Δεν πρέπει Να φοβάσαι το θάνατο ούτε στα δεκαεφτά Μήτε στα εβδομήντα. Δεν υπάρχει θάνατος Ούτε σκοτάδι. Υπάρχει μόνο φως κι αλήθεια. Είμαστε όλοι στην ακροθαλασσιά κι εγώ Ένας απ’ αυτούς που ξετυλίγουνε τα δίχτυα Καθώς η αθανασία περνάει σαν κοπάδι. 2 Ζείτε μέσα στο σπίτι και το σπίτι δε ραγίζει. Καλώ όποιον αιώνα θέλω, Μπαίνω μέσα σ’ αυτόν και χτίζω σπίτι. Να γιατί είναι μαζί μου τα παιδιά σας Και οι γυναίκες σας σ’ ένα τραπέζι – Και το τραπέζι ένα, και του προπάππου Και του εγγονού. Το μέλλον τώρα χτίζεται, Κι αν εγώ το χέρι μου σηκώσω, Όλες οι πέντε αχτίνες του θα μείνουνε δικές σας. Την κάθε μέρα που περνά πιο πολύ δυναμώνω. Μέτρησα τις κλειδώσεις των κοκάλων μου, Μέτρησα το χρόνο με της γης το μέτρο Και πέρασα από μέσα του, σάμπως μέσ’ απ’ τα Ουράλια.

Πηγή: Ρώσοι ποιητές του 20ού αιώνα, εισ.-μτφρ.-σχόλ.: Γιώργος Μολέσκης, εκδόσεις Μεσόγειος, 2004