Η σκιά μου κοντή προπορεύεται ελάχιστα
Στον τραχύ χωματόδρομο που χάνεται στο βάθος.
Σήμερα άδειο πλατύστρατο χωρίς άλλο οδοιπόρο
Η σκιά μου κοντή καθώς και του ραβδιού μου,
Ένας όμορφος κάματος μεσ' στο καταμεσήμερο
Μια πορεία με γεύσεις κι οσμές κι ασαφή προοπτική.
Τόσο ανέμελος όσο και σε παλιά εκδρομή μας,
Παρεΐστικη εξόρμηση,μολονότι ασυντρόφευτος,
Τώρα ο έρημος δρόμος μου αρκεί-δεν ζητώ νέα παρέα:
Τώρα ο έρημος δρόμος άδειος σαν σκηνικό
Μετά την τέλεια παράσταση μιας εκδρομής ,καλοκαίρι,
Μετά την τέλεια παράσταση μιας ζωής,μιας αγάπης!
Η σκιά μου κουτσαίνοντας ολοένα εμπρός στα πόδια μου
Μου θυμίζει την ώρα,σάμπως να τη χρειαζόμουν:
Μια συνήθεια κι η ώρα που παράτησα πίσω μου.
Μια συνήθεια κι η ώρα,μια συνήθεια η σκιά μου
Δίχως λύπη που αφήνω πίσω μου τώρα κι αυτήν
Την κουρασμένη και γριά,την αόμματη κι άσχημη...
Κοντή σκιά, 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου