Ίβυκος - 40. Απόσπασμα 286 Page

ἦρι μὲν αἵ τε Κυδώνιαι
μηλίδες ἀρδόμεναι ῥοᾶν
ἐκ ποταμῶν, ἵνα Παρθένων
κῆπος ἀκήρατος, αἵ τ᾽ οἰνανθίδες
5αὐξόμεναι σκιεροῖσιν ὑφ᾽ ἕρνεσιν
οἰναρέοις θαλέθοισιν· ἐμοὶ δ᾽ ἔρος
οὐδεμίαν κατάκοιτος ὥραν.
†τε† ὑπὸ στεροπᾶς φλέγων
Θρηίκιος Βορέας
10ἀίσσων παρὰ Κύπριδος ἀζαλέ-
αις μανίαισιν ἐρεμνὸς ἀθαμβὴς
ἐγκρατέως πεδόθεν †φυλάσσει†
ἡμετέρας φρένας

......................................................................................................................................................................
Την άνοιξη οι κυδωνιές ανθίζουν,

ρουφούν το νερό των ποταμών,

εκεί στον απάτητο Νεραϊδόκηπο.

Κάτω από τα ισκιερά αμπελόφυλλα

αρχίζουν να γρομπιάζουν τα σταφύλια.

Ο Έρωτας ο δικός μου δεν κοιμάται ολοχρονίς.

Βοριάς Θρακιώτης σηκώνεται

από την Κύπριδα και αστραποβολεί

αδίστακτος, σκοτεινός λυσσομανά

και συνταράζει την καρδιά μου σύρριζα.



(μετάφραση Μ. Ζ. Κοπιδάκης)