Λυγμός ορμάει προς το μυαλό σαν θρόμβος.
Μια σκέψη σα λυγμός.
Αλέθουνε οι κοπτήρες στάζοντας
Αίματα λίπη συλλαβές
Απ' των χειλιών τις άκρες'
Γλώσσα που κρεουργεί
Με νύχι λέαινας
Και βουλιμία λυγγός
Ενός ανήλεου κυνηγιού
την ωμή λεία.
Η σκέψη ανήκει στο πένθος, Καστανιώτης 1996
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου