Όπως ένας άρρωστος νιώθει αδυναμία
κι ούτε λεπτό δεν αντέχει χωρίς να ξαπλώσει –
έτσι κι εγώ,
κατακαλόκαιρο, μεσημέρι και με κλειστά παντζούρια,
ολομόναχη μέσα στο σπίτι,
ξάπλωσα σε μια άκρη τυο κρεβατιού
από αβάσταχτο σεκλέτι, από νταλκά για σένα.
έτσι κι εγώ,
κατακαλόκαιρο, μεσημέρι και με κλειστά παντζούρια,
ολομόναχη μέσα στο σπίτι,
ξάπλωσα σε μια άκρη τυο κρεβατιού
από αβάσταχτο σεκλέτι, από νταλκά για σένα.
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο κόσμος απροκάλυπτα, Εντευκτήριο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου