Τίποτα δεν σε χωρίζει απ' το κορμί μου
Καμία ιδέα δεν μπαίνει ανάμεσά μας
Τ' ακροδάκτυλα πυγολαμπίδες στο σκοτάδι
Πάνε κι έρχονται στα χρόνια μας στο
Δέρμα π' ανατριχιάζει σαν σε θυμάται
Και τα φιλιά τζάκι αναμμένο όλη
Νύχτα ως το νοτισμένο πρωινό που
Χτυπάει την πόρτα τουρτουρίζοντας.
Σώμα Κινδύνου, 2004
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου