Διασχίζω την άδεια, έρημη πλατεία.
Ο χώρος και η νύχτα που πέφτει
ξεσκεπάζουν τη μοναξιά μου.
Γυρεύοντας απάγκιο σε σκέφτομαι.
Απερίφραστα όπως ένα τράνταγμα, ένας αναστεναγμός,
απερίφραστα τόσο καθαρό και καίριο:
Το πυρφόρο απάγκιό μου είσαι.
Ο κόσμος απροκάλυπτα, Εντευκτήριο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου