Θα φύγω για ταξίδι στα Κύθηρα
Με τα πόδια, ασφαλώς,
Θα φύγω κάποιο βραδάκι ενός Μαΐου,
Εκεί που η θεά ακούγεται ότι αναδύεται
Γυμνή από τη θάλασσα -
Και αντί γι' αυτό, θα πηδήξω το φράχτη του κήπου
Όπου ανθίζουν οι πασχαλιές
Και τα δέντρα έχουν πυρετό απ' τα καινούργια φύλλα.
Η περίφημη κούνια,
Που είδα κάποτε σ' έναν πίνακα
Σίγουρα θα είναι κάπου εκεί,
Κι εκείνη με το μακρύ λευκό φόρεμα,
Με τα μάτια δεμένα
Θα με οδηγεί στα τυφλά σ' ένα φιδίσιο μονοπάτι
Με μασκοφορεμένη συντροφιά
Με σκούρους σκούφους και μαχαίρια.
Πρόκειται για μιαν ιστορία αγάπης χωρίς ανταπόδοση,
Θα τους πω αφού μου αδειάσουν τις τσέπες.
Ω αγάπη, που το 'σκασες με το πορτοφόλι μου
Κι ένα κινέζικο φανάρι
Στο σκοτάδι της βραδιάς.
μετ. Ντίνος Σιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου