Μέσα είναι πάντοτε ασφαλής
αλλά μόλις ο κ. Cogito
διασχίσει το κατώφλι του σπιτιού του
και βγει έξω για την πρωινή του βόλτα
συναντά- την άβυσσο
δεν είναι η άβυσσος του Πασκάλ
δεν είναι η άβυσσος του Ντοστογιέφσκι
είναι μια άβυσσος
στα μέτρα του κ. Cogito
ακατανόητες μέρες
επίφοβες μέρες
τον ακολουθεί σαν σκιά
τον περιμένει έξω από το φούρνο
στο πάρκο διαβάζει την εφημερίδα
πάνω από τους ώμους του κ. Cogito
ενοχλητική σαν έκζεμα
στοργική σαν σκυλί
πολύ ρηχή για να καταπιεί
το κεφάλι τα χέρια τα πόδια του
ίσως μια μέρα
η άβυσσος να γεμίσει
να ωριμάσει
να σοβαρευτεί
να σοβαρευτεί
αν ήξερε
τι νερό πίνει
με τι σιτάρι να την ταϊσει
τώρα
ο κ. Cogito
θα μάζευε άμμο
με τις χούφτες του
και θα τη γέμιζε ολόκληρη
αλλά δεν το κάνει
κι έτσι όταν
επιστρέφει σπίτι του
αφήνει την άβυσσο
στο κατώφλι
και τη σκεπάζει σκόπιμα
μ’ ένα κομμάτι παλιό ύφασμα.
Mετάφραση: Χάρης Βλαβιανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου