Οδυσσέας Ελύτης- Χωρίς γιασμάκι

Ποιος νικούσε το πρόσωπο που για να δεις μισόκλεινες τα μάτια

Τέτοιο ανέβα θεϊκό από μίλια κοράλλια

Στα τρεμάμενα τα σκουλαρίκια κομματάκια θάλασσας

Η Κιλικία η μακρινή μελαχρινή χωρίς γιασμάκι

Και το χρυσαφένιο φτυάρι που άδειαζε μες στους ουρανούς

την άμμο

Μια Δευτέρα πρωινή και χτύπησε τ’ όστρακο

Είδαμε να τινάζονται βέργες ήλιου και η Πεντάτευχος

Επάνω στα νερά μα ο έρωτας φάνηκε στα γείσα

Είναι αυτός που νικούσε και σε μάγουλο εννύχευε την ώρα που

Από τ’ αρτεσιανά των υακίνθων μόσχος

Ολονύχτιος έφτανε και τη φρέσκια ζέστη με κουβάδες

Περιχυόταν η θάλασσα γυμνή σαν ένα μόνο διαμάντι.

Πηγή: «Το φωτόδεντρο και η δέκατη τέταρτη ομορφιά»,1971