Μιλτιάδης Μαλακάσης - Νοσταλγία

    1

     
     Πέρα που χάνεται η ματιά
     Σε τρίσβαθα πελάγη,
     Μη ζούνε οι Λωτοφάγοι,
     Ω φτωχή καρδιά;
     
     Μη ζούνε Λωτοφάγοι,
     φτωχή καρδιά,
     πέρα που χάνεται η ματιά
     σε τρίσβαθα πελάγη;
     
     2
     
     Στη φυκόστρωτη αμουδιά
     το κύμα σπάζει,
     στη θλιμένη μου καρδιά
     το δάκρυο στάζει·
     
     Στη σκοταδερή αμουδιά
     το κύμα σβύνει·
     μνήμα μαύρη μου καρδιά
     έχεις γίνει.
     
     3
     
     Πού τάχα σας απάντησα,
     ω Μάτια, ω θεία Μάτια;
     Ω μαγεμένοι ανθότοποι!
     Ω απόκοσμα παλάτια!
     
     Λέω κάποτε τ΄ αντίκρυσα,
     λέω κάποτε και τάειδα,
     τάχα σε μια που πέθαινε,
     τάχα σε μια Ανεράιδα.
     
     4
     
     Μέσα στα δάση τα πουλιά
     μόλις με δούνε κελαδούνε·
     μέσα στα δάση τα πουλιά
     χίλια τραγούδια θα μου πούνε.
     
     Κι ο στίχος μου κι η ρίμα μου
     θα πιάσει ν΄ αραδιάσει,
     όσα τραγούδια τα πουλιά
     μου λένε μέσ’ στα δάση.
     
     5
     
     Κρυμένο στα κλαδόφυλλα
     θρηνολογεί τ΄ αηδόνι,
     ταράζει ο κύκνος τα νερά
     που η λίμνη αργυροστρώνει.
     
     Ψηλά τα διάπλατα ο αετός
     ανοιγοκλεί φτερά του,
     και ζευγαρώνουν τ΄ άφοβα
     περιστεράκια κάτου.
     
     6
     
     Ένα θαμπό αντιλάρισμα
     μέσ’ στην ψυχή μου πέφτει
     και την ψυχή μου νιώθω την
     σα μαγικό καθρέφτη,
     
     και βλέπω στ΄ αργοφώτισμα
     του μακρυσμένου απείρου,
     του νου το νυχτοπάλεμα
     και το χαμό του ονείρου!
     

     Το ποίημα αυτό δημοσιεύτηκε στο πρώτο τεύχος του περιοδικού «Η τέχνη»

Αναδημοσίευση από: https://logotechnikoistologio.wordpress.com/category/%CE%BC%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CF%83%CE%B7%CF%83-%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%B7%CF%83/