δεῦρύ μ᾽ ἐκ Κρήτας ἐπ[ὶ τόνδ]ε·ναῦον
ἄγνον, ὄππ[αι τοι] χάριεν μὲν ἄλσος
μαλί[αν], βῶμοι δὲ τεθυμιάμε-
νοι [λι]βανώτῳ,
ἐν δ᾽ ὔδωρ ψῦχρον κελάδει δι᾽ ὔσδων
μαλίνων, βρόδοισι δὲ παῖς ὀ χῶρος
ἐσκίαστ᾽, αἰθυσσομένων δὲ φύλλων
κῶμα κατέρρει,
ἐν δὲ λείμων ἰππόβοτος τέθαλεν
ἠρίνοισιν ἄνθεσιν, αἰ δ᾽ ἄηται
μέλλιχα πνέοισιν [ ]
[ ]
ἔνθα δὴ σὺ στέμ‹ματ᾽› ἔλοισα Κύπρι
χρυσίαισιν ἐν κυλίκεσσιν ἄβρως
ὀμ‹με›μείχμενον θαλίαισι νέκταρ
οἰνοχόαισον
†τούτοισι τοῖς ἑταίροις ἐμοῖς γε καὶ σοῖς†
έλα και φτάσε
από την Κρήτη εδώ στου ναού τούτου το
λάμπος που το ζώνει γελαζούμενο δασάκι
μήλων και όπου καίει πάντα στους βωμούς
λιβανωτού θυμίαμα ♦ εδώ που κελαρύζει
το νερό κατάδροσο μέσ᾽ από της μηλιάς
τους κλώνους· όπου απ᾽ τα ρόδα τα πολλά
σκιές γεμίζει ο κήπος· κι από τις φυλλωσιές
οπού θροούν και τρέμουν λες μια χαύνωση
αργοπέφτει ♦ εδώ το λιβαδάκι οπού
βοσκάνε τ᾽ άλογα φούντωσε απ᾽ άνθη του
Μαγιού κι ελαφρές πνέουν οι αύρες ♦ έλα
λοιπόν εδώ Αφροδίτη μου σε κάλυκες χρυσούς
ετοιμασμένο με λεπτή τέχνη νέκταρ
του τραπεζιού τους φίλους να κεράσεις.
(ανασύνθεση και απόδοση
Οδυσσέας Ελύτης)
Έλα εδώ από την Κρήτη
σ' αυτό τον ιερό ναό
όπου χαριτωμένο περιβόλι
από μηλιές σε περιμένει
και το θυμίαμα σιγοκαίει στους βωμούς
Εδώ το δροσερό νερό
μες στα κλωνάρια της μηλιάς βουίζει
Ολόκληρο τον τόπο αγκαλιάζουν
οι σκιές από τα ρόδα
κι από τα φύλλα που λικνίζονται
στάζει μια νάρκωση γλυκιά
Εδώ που βόσκουν άλογα
ένα λιβάδι το στολίζουν
τ' ανοιξιάτικα λουλούδια
Εδώ οι αύρες ανασαίνουνε γλυκά
Πάρε λοιπόν γιρλάντες από λούλουδα
Αφροδίτη μου
και ρίξε απαλά μες στα χρυσά ποτήρια
το νέκταρ σου ανακατωμένο με κρασί
γι' αυτή τη γιορτινή μας συντροφιά
για τους δικούς μου
και δικούς σου αγαπημένους
Κώστας Τσιαχρής
Αύγουστος 2014
..............................................................................................................................................................
Έλα μου από την Κρήτη, στο ιερό σου με το πασίχαρο άλσος, τις μηλιές, τα θυμιάματα που καίνε στους βωμούς. Εδώ που κελαρύζει γλιστρώντας στα κλωνάρια το νερό κρύσταλλο, ρόδα ισκιώνουν τον τόπο, κι όπως τα φύλλα λαμπυρίζουν, στάζουν ύπνο. Εδώ λιβάδι απλώνεται ολόδροσο με άνθια όλης της Άνοιξης και γλυκόπνοες αύρες. Έλα λοιπόν, πάρε στεφάνια Κύπρι, κι ανάερα βάλε στα χρυσά ποτήρια νέκταρ, να γιορτάσουμε.
Lyre 'n' Rhapsody- Αφροδίτη- Έλα μου, από την Κρήτη, λυρική ποίηση, Σαπφώ (7ος αι.π.Χ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου