Παυλίνα Παμπούδη - Στη σιδερένια σκάλα, αγκαλιά με τη γάτα που την έλεγαν Χιονάτη

 Στο πρώτο γύρισμα της σκάλας, τέσσερα σκαλιά
– Δε φαίνεται η σκουριά –
Στο πρώτο
Γύρισμα του καιρού, τέσσερα χρόνια
Σιδερένια.
(Το σπίτι είναι της θείας Πηνελόπης
Στην Πλατεία Αγάμων – ποιοι
Να ’τανε αυτοί οι άγαμοι;)

Φορώ άσπρο φουστάνι με τιράντες
Κάτασπρος ουρανός, κατακαλόκαιρο.
Πάνω μου, εκείνη η μνημειώδης γάτα.
Δεν μου ’χει πει ποτέ κανένας
Κανένα παραμύθι. Χιόνι δεν έχω δει, το όνομά της δε σημαίνει τίποτα.
Η Χιονάτη, με προσέχει
Με κοιτά στα μάτια σαν πνεύμα προγόνου
Άσπρη και κουφή.
Χαμογελάω.

Το ζώον, το κτήνος (Έτσι φωνάζει η θεία την ψυχοκόρη – πώς να την έλεγαν;
– Πάντα στο ουδέτερο)
Σε λίγο θα μας διώξει και τις δυο
Για να περάσει
Ν’ απλώσει στην ταράτσα τα ασπρόρουχα.

(Από τη συλλογή «Το μαύρο άλμπουμ», εκδ. Κέδρος, 1999)

Πηγή : Andro.gr [ https://www.andro.gr/empneusi/top10-poihmata-gia-thn-paidikothta/6/ ]