Eh bien, mon prince, η Τζένοβα κι η Λούκκα έχουν γίνει πια κληρονομικά τιμάρια, des apanages, της οικογένειας Μπουονοπάρτε. Σας προειδοποιώ πως αν δεν μου πείτε πως θάχουμε πόλεμο, πως αν συνεχίσετε να ψευτομπαλώνετε όλες τις ατιμίες, όλες τις φρικαλεότητες αυτού του αντίχριστου (και πιστεύω πραγματικά πως είναι αντίχριστος) δε θέλω πια να σας ξέρω, δεν είστε πια φίλος μου, δεν είστε πια ο πιστός θεράπων μου, όπως λέτε. Καλημέρα σας λοιπόν, καλημέρα.
Μ’ αυτά τα λόγια υποδέχτηκε η πασίγνωστη Άννα Παύλοβνα Σέρερ, κυρία της τιμής και του στενού κύκλου της αυτοκράτειρας Μαρίας Φεοντόροβνας, τον πρίγκηπα Βασίλη, πρόσωπο με μεγάλη θέση στην αυλή, που έφτασε πρώτος στη βραδινή της δεξίωση.
Λέων Τολστόι, Πόλεμος και Ειρήνη, μτφρ. Σίμου Σπαθάρη, λογοτεχνική θεώρηση Κοσμά Πολίτη, Χ. Μιχαλακέας & Σία, Αθήνα [1958], σ. 2 [α΄ έκδοση πρωτοτύπου στα ρωσικά το 1869· το απόσπασμα μεταγράφεται στο μονοτονικό και χωρίς τις υποσελίδιες σημειώσεις που ερμηνεύουν τις γαλλικές εκφράσεις των αριστοκρατών ομιλητών].
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου