14. Κοινόχρηστος | Phonotribe

 Άλλαξαν πρόγραμμα 

το σκουπιδιάρικο περνάει πλέον παρασκευές

μη το ξεχάσω, κάπου να το σημειώσω.

Γεμάτες με κομμένα μέλη οι αποσκευές

μάνα πουλάει το παιδί

αγοράζω όσο-όσο.

Έχω ήδη βρει χιλιάδες τρόπους να πεθάνω

μα ακόμη δε βρήκα ούτε ένα τρόπο για να ζήσω

συγγνώμη

σχεδόν 21 λόγοι

και μόνο μια φωνή μόνη

να μου ζητάει να συνεχίσω

και το ξέρω πως δε νοιάζεσαι

απλά από περιέργεια μου ζητάς να μοιράζομαι

όλα αυτά που με κάνουν να χάνομαι

που με κάνουν περήφανος να αισθάνομαι

που νιώθω τύψεις – καταστρέφοντας συνειδήσεις.

Έχω χλαμύδια στον εγκέφαλο

γι'αυτό σε παρακαλώ

σταμάτα να μου γαμάς το μυαλό

άσε με ήσυχο

θα ξεράσω στο νιπτήρα και θα φύγω πριν ξυπνήσεις

είναι τόσο απλό.

Δεν πληρώνω τα κοινόχρηστα πότε

γιατί δεν είμαι κοινός χρήστης

απ'την καρτέλα μου δε σπάω για κανέναν 

μη ζητήσεις

3cc γαμημένα δεν αρκούν για να ξυπνήσεις

από τη νόσο

δε θα σου δώσω να πιεις απ'το μπουκάλι μου

νερό δεν έχει μέσα

κι όσο τη μάνα σου πουλάς στο διάβολο

καταλαβαίνεις πως το μόνο που κάνεις

είναι να αλλάζεις πόστο.

Με μια φαλτσέτα στο λαιμό

ξεκινάω το διάλογο, μιλάω με το κενό

πιάνω συζήτηση

μες σε τρικάκια τρυπάκια κρύβω

και λίγο πριν φύγω το ξέρω πως η βελόνα θα πάρει εκδίκηση

μα τί να κάνω

έτσι βγήκα από τη μήτρα

κι από ότι το κόβω

στο τέλος έτσι θα πεθάνω

γαμημένη μη πληρότητα

μέσα στη σάκα μου κρύβω τη σάρκα μου

βυθίζομαι μες στην πυκνότητα.

-Κάποτε ήμασταν κομπλέ τώρα κομμάτια, θυμάσαι;

-Θυμάμαι.

-Ε τότε κοίτα με στα μάτια, και πες μου μια λέξη.

-Τί θες να σου πω;

-Πού έχεις μπλέξει;

-Ξέχασε με, δεν είναι τόσο απλό όσο νομίζεις.

-Έλα κοντά.

-Δε ζήτησα να με βοηθήσεις.

-Άφησε με να το κάνω αλήθεια δε θα πονέσεις.

-Γαμημένες υποσχέσεις, δε θέλω να μ'αγαπάς θέλω απλά να με πιστέψεις.

-Τί να πιστέψω ρε, τόσα χρόνια το ίδιο ψέμα;

-Δε το έκανα για σένα μα για μένα.

-Ναι καλά, δεν έχεις κάνει τίποτα και για κανέναν.

-Α ναι; Κι όλα τα δάκρυα; Όλα τα βράδια που μείναν άδεια; Που τα ουρλιαχτά μου έπνιγα με μαξιλάρια κι έχανα τον εαυτό μου κοιτώντας ξένα ταβάνια κι έκλεινα τα δυο μου μάτια για να μη σε δω ποτέ να με ξεσκίζεις σε κομμάτια;

-Ψέμματα.

-Κι όταν σ'άφηνα να με πατάς και ένιωθα σαν έντομο κι ό,τι ζήσαμε έντονο το σκέπαζες με το ίδιο νεκροσέντονο που θα σκεπάσουν κάποτε και μένα;

-Άλλο ένα ψέμα.

-Κι όταν σου ζήταγα να μου χαρίσεις μόνο λίγα χάδια απαντούσες βιαστικά να σβήσω γρήγορα τη λάμπα κι εγώ βυθιζόμουν μόνος στα σκοτάδια. Τόσα σκοτάδια, πήγανε τσάμπα;

Αν ήμουνα καλά δε θα έγραφα

κι άμα δεν έγραφα δε θα 'μουνα καλά.

Αν ήμουνα καλά δε θα σ'έψαχνα

κι άμα δε σ'έβρισκα δε θα 'μουνα καλά.

Αν ήμουνα καλά δε θα πέθαινα

κι άμα δεν πέθαινα δε θα 'μουνα καλά.

Αν ήμουνα καλά θα στο έλεγα

κι αφού σωπαίνω μάλλον δεν είμαι καλά.